یک یادداشت از صادق هدایت
در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته در انزوا می خورد

 

و میتراشد.

 

    این دردها را نمیشود به کسی اظهار کرد، چون عموما عادت دارند که این

 

دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمارند

 

و اگر کسی بگوید یا بنویسد، مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان

 

سعی می کنند آنرا با لبخند شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند .